Son?
Bilemedim bugün nasıl hissettiğimi. Ya da nasıl hissetmem gerektiğini. Bi anda çok mutluyken yarım saat sonra içimi kaplayan mutsuzlukla nasıl başa çıkmam gerektiğini. Aldatılmış hissettim ben bugün kendimi, yalnız ve bir o kadar da kullanılmış. Bilmiyorum neden ya da biliyorum ama kendime bile söylemek istemiyorum. Yapabileceğim bir şey olup olmadığını düşündüm bütün gün. Otuz iki diş birden güldüğüm zamanlarda bile aklımda vardı o. Yansıtmadım dışarıya, vermedim hiçbir şey. Yansıtamadım da belki de.
Güvendim aslında. İnanmak istedim ve inandım. Her şeyimi verdim ona. Tam anlamıyla. Ama bu kadar kolay da gidebiliyormuş demek ki akıldan. Gitmedi aslında ama götürüldü. Başkalarına inanmak istemiyorum. Ona inanmak istiyorum sadece. Ama böyle bir durumda her türlü kırılacağımı bilmek o kadar koyuyor ki. İki ucu da b*klu değnek misali. Ne tarafa gitsem ben yanıyorum. En azından bu yolda bana en az acı çektireni seçiyim. Seçmeye çalışayım ya da. Böyle giderse ne bu dönem biter ne de bu hayat. Seçemiyorum ama işte. Sevgi ve güven iki yana çekiyor beni. Seçmem gereken onlardan birisi. Ne yapacağımı bilmiyorum. Oturup dinliyorum kendimi dakikalarca, saatlerce. Yapabileceğimi düşündüğüm tek şey bu çünkü. Başka yapabileceğim bir şey yok. Ya da ondan gelen tepkiyi bekleyeceğim. Ki bu da imkansıza yakın bir olasılık. O yüzden çok da bel bağlamamak gerekiyor o duruma.
Kısacası sabah dünyanın en mutlu insanı olarak kalktım, akşam da en mutsuzu olarak yatıyorum. Çözüm arıyorum kendime. Küçük bir çıkış yolu. Sona yaklaşmak istiyorum. Yardım istiyorum. Destek istiyorum....
- Sadece yazı yetmez, fotoğraf da görmek istiyorum diyorsanız tumblr hesabıma da beklerim...
Şarkı önerileri:
Hiç yorum yok: