Eskici

Şu hayatta en sevdiğim şeylerden birisi ikinci el dükkanlarında dolaşmak galiba. Tüm o eşyaların yaşanmışlıklarını, tanıklık ettikleri anılarını düşünmekten kendimi alamıyorum onları incelerken. Kim bilir neler geçirmişlerdir, ne gibi aileler ya da insanlar onları neler sebebiyle atmış ya da vermişlerdir. Hepsinin ayrı bir hikayesi olduğunu düşünüp bütün o hikayeleri tahmin etmeye çalışmak ya da kendi aklımdan onlara yeni yeni hikayeler üretmek bana en çok zevk veren etkinliklerden birisi bu hayatta.

Bizim yaşadığımız yerde ikinci el dükkanları sayıca çok fazlalar. İnsanların maddi durumlarından mıdır yoksa geri dönüşüme olan inançları yüzünden eski şeylerin tekrar topluma katılmasını istemelerinden midir bilmiyorum ama ben kendi amacım için bu durumdan gayet mutluyum. Her hafta perşembe günleri okuldan çıktığımda eve uğramadan bütün bu dükkanlara teker teker uğrarım. Yeni bir eşya gelmiş mi, kimden gelmiş hemen sorgularım. Düşünür ve üretirim. Eskilerden kim gitmiş, nasıl bir aileye gitmiş diye içimdeki burukluğu bir kenara koyduktan sonra onlar adına sevinirim. En yakın arkadaşlarım yerine geçen bütün bu eşyaların önemi benim için çok büyük, her zaman da böyle kalacak.

               Bütün bunları çok sevmeme rağmen hiçbir eşyayı kendime almam, evime sokmam. Hikayesini üretemem yoksa. Bir süre sonra ev değiştirirken ya da yaşımın büyüdüğünden dolayı o eşyaya ihtiyacım kalmadığı zaman ikinci el dükkanlarından birinde tekrardan yerini alırsa benim yüzümden, bütün hayatım boyunca neden verildiğini sorguladığım, hakkında yüzlerce belki de binlerce hikâye yarattığım bu serüvenin sonuna gelebilirim. Yüzüstü bırakıldığını düşündüğüm tüm o eşyaların arasına, bütün o koleksiyonlara ben de yeni bir tanesini ekleyeceğim.