Uykusuzluk Insomnia | Henry Miller

Bana ilk defa kitabı çizdiren,
Çizginin dışında,
Yasaklanmış birçok kitabın yazarı olan

Henry Miller'a diyelim o zaman...

   Kitabın adıydı aslında ilk başta almamı sağlayan. Uykuyu sevmeyen bir insan olarak belki de kendime yandaş bulabileceğimi düşünmüştüm. Yanılmışım aslında. Bu uykusuzluk çok farklı bir uykusuzluktu.

"Uykusuzluk (Insomnia) ya da Şeytan İşbaşında"

   Böyle başlayan bir kitap kimin çekmez ki ilgisini? 

   Karşımıza japon bir kadını çıkarıyor Miller bu kitabında. Kadın 76 yaşında. Aşık oluyor. Bir kabare sanatçısına. Her satırından karşı tarafa duyulan aşk taşıyor. Körü körüne bağlı olmanın tanımı yapılıyor neredeyse.

"İLKİN KIRIK bir ayak parmağıydı sorun, sonra kırık bir yüz ifadesi, en sonunda da kırık bir kalp (...) Asıl tokadı yiyen insanın ruhudur (...)" şeklinde başlayan, başladıktan sonra okuru kendi içine hapseden, alıştığımız türlerin çok dışında bir yazı.

"Umutsuz bir aşk çökmüşse gönlüne sabahın üçünde, özellikle onun orada, yerinde olmadığı kuşkusuna kapıldığında telefon etmeyi gururuna yediremiyorsa, ister istemez içe dönüp kendinle baş başa kalırsın; o anda akrep gibi sokarsın kendini ya da hiçbir zaman postalamayacağın mektuplar yazarsın ona, ya da odanda volta atarsın, hem küfür hem dua edersin, sarhoş olursun, ya da kendini öldürecekmiş gibi davranırsın."


   Her cümlesinde kendimden ayrı bir parça bulduğum bu kitabın benim için yeri çok farklı oldu. Kaçıncıya okuduğumu artık bilmediğim halde her yerde yanımda taşıyorum bu kitabı. Hiçbir şeyden zevk almadığım, kendimi okumak istediğim zamanlar için..