Karakomik Filmler 2: Deli & Emanet

   İlk filmden sonra, biraz olaylı, biraz underrated olarak girdi sinemalara bu film. Ben de bir öncekinin gazıyla gitmedim. Pek bir beklentim olmamıştı çünkü. İkinciye de izlememiştim, daha değişmemişti fikrim. Sonra Netflix'e eklendi bu film. Bir aralar Türk yapımı filmlere sarıp - özellikle Gupse Özay, onları da bir ara yazmak istiyorum - sırayla hepsini izlemeye başladım. Ve bir gün sıra bu filme geldi. İtiraf ediyorum - ki anlamışsınızdır zaten - çok da isteyerek başlamadım filme. Fragmanını izlemiştim, normal gelmişti. 

   Bir buçuk saat olan film sanki beş dakika sürdü. İki bölümünü de izledikten sonra şok içindeydim. İlk filmler ile kıyaslanamayacak kadar güzeldi ikisi de. Oyunculuklar, hikayeler, verdikleri mesajlar, sonu! 

   Bu film hakkında internette yapılan yorumları okuyup gerçekten üzülüyorum. Bu filmler için harcanan emeği bir kenara bırakın, filmlerin anlatmaya çalıştığı mesajları göremedikleri için o yorumları yazan insanlara üzülüyorum. "Birbirinden bağımsız iki film, hiçbir şey anlatmıyor." şeklinde bir yorum ile karşılaştım. Birbirine bağlı iki film olmadığı en başından beri söylüyorlar yapımcılar zaten. Hadi bunu geçtim, filmin anlattığı o kadar güzel şeyler var ki. Filmin başında ana karakterin söylediği bir cümle. Kimse dikkat etmiyor. Normal, rastgele romantik söylenen bir cümle gibi geliyor. Ancak bu cümle adamın hayatına mal oluyor, kelimesi kelimesine çıkıyor. Söylediğimiz cümlelere dikkat etmemiz gerektiğini, deli diye isim koyduğumuz insanların belki de bizden daha çok gerçekleri görebildiğini, herkese nasıl güvenmememiz gerektiğini, ... Ve bunlar sadece daha ilk filmden çıkanlar.....

   Lütfen, ama lütfen, filmler hakkında kötü yorumlarda bulunmadan önce filmleri inceleyin. Sinemaya gidip bir elinde kola diğer elinde patlamış mısır yerken çıkarttığın sesler ile salondakileri rahatsız ederek izlediğin film hakkında yorum yapmak istiyorsan, etraflıca incelemen gerekir bu filmi. 

    Bence, mutlaka izlenmesi gereken filmler olmuş. Gerçekten çok başarılı, anlattığı hikayeler, vermek istediği mesajlar birbirinden güzel. Uzun süredir beni bu şekilde etkileyen bir film izlememiştim. Eğer boş boş vakit geçirmek yerine, hayatınızdaki bazı gerçekleri düşünmek isterseniz, mutlaka izleyin.

Deli

   Yukarıda da bahsettiğim gibi aslında film. Ana karakterimiz bir taksici ve bir kıza aşık. Masum bir aşk hikayesi olarak başlıyor. Daha sonra yanlış yerde, yanlış zamanda ve yanlış kişilerle karşılaşan bu karakter, delil eksikliğinden ve bir hata sonucunda suçlu bulunuyor. Hapishaneye gitmek istemediği için kendini akıllı sanan insanlara deli olarak göstermeye çalışıyor. Ama isteyerek değil. Oradaki hastalar "yardımıyla" kendini sonsuza kadar buraya hapsetmiş oluyor. 

   Film bittiği zaman bir an hareket edemedim. Ne hissettiğimi anlamaya çalıştım. Şu an bile, filmi hatırladığım zaman, içim bir garip oldu. İnsanların kendilerini kurtarmak için yaptıkları, umursamazlıkları, masumiyetleri, saflıkları,... 

   O kadar güzel bir anlatıma sahip ki bu film. Hiçbir şey anlatmıyor diyen insanlar için çok fazla. Boş bir film değil. Komedi değil. Dram. Ağır. Anlamlı.

Emanet

   Kendi içinde çok güzel bir film. İlkinden sonra izleyince, daha depresif izleniyor. Belki de başta vermek istediği mesajı bu yüzden veremiyor. Güçlü bir girişle başladığı için film, diğerine göre biraz yavaş kalıyor. Ama yavaş kaldığı için kötü diyemem kesinlikle.

   Filmin ismi ile bağlantısını tam anlamıyla kuramadım başlarda. Hikaye de biraz genişten başladı. Ancak filmin bitiminde her şey yerine oturmuş ve birleşmiş vaziyetteydi. İnsanların masumiyetlerinin kullanıldığı televizyon sektörünü anlatıyor aslında bize bu film. Televizyonda bize gösterilen gerçek diye izlediğimiz olayların aslında hiçbirisinin gerçek olmadığını, bizim algılarımızla oynayarak, insani duygularımızdan yaralanarak para kazanmaya çalışılması.

Puan: 8/10